· Powierzchnia Wenecji wynosi 412 km² – porównywalnie powierzchnia Warszawy wynosi nieco ponad 500 km².
· Wenecja przez ponad tysiąc lat (726-1797) była stolicą niezależnej Republiki Weneckiej, jednej z morskich i handlowych potęg Morza Śródziemnego.
· Wenecja w całości została wpisana na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
· Cały transport Wenecji odbywa się drogą wodną lub pieszo – nie doświadczymy tu ruchu samochodów czy autobusów!
· Dwie najsłynniejsze postacie pochodzące z Wenecji to Marco Polo i Casanova. Imię znanego podróżnika nosi Lotnisko w Wenecji, zaś najbardziej znany kochanek świata urodził się właśnie w Wenecji. Również w Wenecji urodził się Antonio Vivaldi.
· Nieopodal Mostu Rialto znajduje się mały mostek - Ponte delle Tette czyli Most Cycków. Jego nazwa wywodzi się od nagich biustów Pań wolnych obyczajów, które w XVI wieku miały wysiadywać w oknach kamieniczek, wabiąc przechodzących młodzieńców.
· Wenecja to małe archipelagi wysp połączonych mostkami. Swój izolowany charakter straciła w 1846 roku, kiedy połączono ją z lądem 3 km mostem kolejowym, a w 1932 r. równoległym mostem drogowym.
· Miasto położone jest na 118 wyspach połączonych prawie 400 mostami.
· Patronem miasta jest święty Marek. W bazylice jego imienia złożone są jego (oraz innych świętych) relikwie.
· W Wenecji zbudowano największą na świecie choinkę za szkła. Ma siedem i pół metra wysokości, trzy metry średnicy i waży trzy tony.
· Wenecja, a zwłaszcza wyspa Murano, słynie od wieków z produkcji pięknego szkła. Tamtejsi wytwórcy pilnie strzegą tajemnic jego wytwarzania.
· Co roku Wenecję odwiedza blisko 20 mln turystów.
· Złoty Lew to nagroda przyznawana podczas Festiwalu Filmowego w Wenecji. Jego początków upatruje się w festiwalu filmowym, który odbył się na wyspie Lido w 1932 roku.
· W XVII wieku Wenecja uważana była za europejską „stolicę opery”. U schyłku XVII wieku w Wenecji działało 16 teatrów operowych, również do końca tego wieku wystawiono tu około 360 dzieł operowych.
· Rozkwit muzyki w Wenecji związany był z konserwatoriami, czyli sierocińcami organizowanymi przy kościołach. W owych instytucjach kształcono chłopców i dziewczęta w rozmaitych zawodach muzycznych. Jeden z najsławniejszych zatrudniał Antonio Vivaldiego.
· Most Rialto – najstarszy most wenecki wznoszący się nad Kanałem Grande – według pierwotnych założeń miał się znaleźć na banknotach o nominale 50 euro.
· Bardzo stary zawód gondoliera, który był dawniej podstawą transportu miejskiego, w czasach współczesnych służy głównie klienteli turystycznej. Dostanie się na kurs gondoliera jest niezwykle trudne, a zawód gondoliera był w Wenecji od wieków zastrzeżony dla mężczyzn. Jednak w 2010 Wenecja doczekała się pierwszego gondoliera-kobietę.
· Jedynym obcokrajowcem wśród ponad 400 gondolierów pracujących w Wenecji jest Polak.
· Suzhou to chińska metropolia zwana Wenecją Wschodu. Miasto powstało na wzór Wenecji, znajduje się w nim sieć 24 kanałów wodnych. Leży na 117 wyspach połączonych zawiłą siecią kanałów wodnych.
· Wenecja to jedno z najbardziej romantycznych miast na świecie. Zakochane pary często obierają ten kierunek jako cel romantycznych wojaży.
· Jej historyczna część jest obecnie zamieszkała przez niespełna 60 tys. mieszkańców. Pierwotnie było tu ok. 300 tys. ludzi.
· Mieszkańcami historycznego centrum Wenecji jest ludność żyjąca głównie z turystyki. Stanowią ją: sprzedawcy pamiątek, właściciele i obsługa miejscowych restauracji, kawiarni, hoteli, gondolierzy, taksówkarze wodnych taryf itd.
· Wenecję każdego dnia odwiedza kilka tysięcy turystów. Rocznie daje to sumę 18 mln zwiedzających!
· Zawód gondoliera jest kontynuowany z pokolenia na pokolenie, z ojca na syna. Zanim jednak gondolier stanie się gondolierem, czeka go szkolenie zakończone egzaminem. Przypomina to troszkę kurs na prawo jazdy.
· Mieszkanie w centrum historycznej Wenecji to nie lada wydatek, na który nie każdy Włoch może sobie pozwolić. Każdy mieszkaniec jest zobowiązany do posiadania własnej oczyszczalni ścieków oraz środka transportu do przemieszczania się po licznych, wodnych kanałach.
· Po „Canale Grande” zwiedzający mogą poruszać się wyłącznie taksówką wodną. Natomiast turystyczny rejs gondolą odbywa się licznymi, małymi kanałami, przecinającymi wyspę wzdłuż i wszerz, które łączą się z „Wielkim Kanałem”. Koszt takiego rejsu wynosi 100 lub 150 euro - w zależności od długości trasy.
· W 1948 roku w Wenecji powstał koktajl alkoholowy o nazwie „bellini”. Połączenie wina musującego z purée z brzoskwiń możemy zawdzięczać Giuseppe Ciprianiemu, założycielowi Harry’s Bar. Napój ten zadedykowany został Giovanniemu Belliniemu – włoskiemu malarzowi epoki renesansu, który w swych pracach często posługiwał się kolorem pomarańczowym. Ciekawostkę może stanowić fakt, że koktajlem tym upijał się sam Ernest Hemingway – oczywiście w Harry’s Bar w Wenecji.
· Z Wenecji pochodzi najdroższe szkło na świecie, czyli tzw. szkło weneckie, produkowane na weneckiej wysepce Murano.
· Od nazwy miasta na wodzie wywodzi się również okno weneckie zwane „serliana”. Jest to element architektoniczny w postaci zwieńczonego łukiem otworu okiennego oflankowanego dwoma mniejszymi prostokątnymi otworami. Cechą charakterystyczną tego okna jest fakt, że sięga od sufitu do podłogi i przepięknie zdobi liczne budynki Wenecji.
· Lustro weneckie to lustro produkowane w Wenecji, znane z doskonałego szklarstwa. Jest to również potoczna nazwa tzw. „lustra fenickiego”, które odbija światło w taki sposób, że umożliwia podglądanie kogoś, kto jest po drugiej stronie tego lustra i nie wie, że jest pod stałą obserwacją.
· W weneckiej architekturze króluje przepiękny styl romański.
· Najdroższymi, najbardziej luksusowymi hotelami w mieście są:
Venice Hotel Danieli, Hotel Gritti Palace
· Filmy zrealizowane w malowniczej weneckiej scenerii:
- „Śmierć w Wenecji” (1971), reż. Luchino Visconti
- „Casanova” (1976), reż. Federico Fellini
- „Ogród rozkoszy ziemskich” (2003), reż. Lech Majewski
- „Pozdrowienia z Rosji” (1963), reż. Terence Young
- „Turysta” (2010), reż. Florian Maria Georg Christian Graf Henckel von Donnersmarck